Gdy dziecko staje się przedszkolakiem - rady dla rodziców

O CZYM WARTO PAMIĘTAĆ,
GDY DZIECKO STAJE SIĘ PRZEDSZKOLAKIEM -
 MATERIAŁY DLA RO­DZICÓW

                 Drogi Rodzicu!!!        

               Twojego malucha czekają poważne zmiany w życiu. Dotychczas mama była zawsze gdzieś blisko, teraz nagle go opuszcza. Maluch musi opu­ścić rano dom i udać się w obce mu miejsce, w którym jest inne światło, inne zapachy, inne głosy, inne zwyczaje.

              To, co nowe i trudne, wcale nie musi być niedobre. Należy dziecko przygoto­wać do takich sytuacji, aby potrafiło sobie z nimi poradzić.

1.    Uprzedź malucha: „Już za tydzień (za dzień, za dwa dni itp.) idziemy po­znać twoje przedszkole. Mam nadzieję, że będzie miło”. Przypominaj mu o tym.

2. Opowiedz mu o przedszkolu: co tam się robi, czego się uczy. Nawet doros­ły denerwuje się, wchodząc w nowe środowisko, zmieniając pracę, miejsce zamieszkania, poznając nowych ludzi.

    3.      Przygotuj dziecko do rozstania z mamą, zostawiając je na dłużej np.   
    u  bab­ci lub cioci.

4.   Weź koniecznie udział w programie adaptacyjnym, który ma na celu zapo­znanie dziecka z nowym miejscem, poznaniem placu zabaw, sali, persone­lu i innych dzieci, które będą uczęszczać do przedszkola. Pozwól, aby twój maluch oswoił się z tym, co nieznane u boku najbliższej osoby.

5.   Już w domu ucz samodzielności-samodzielnego jedzenia, mycia rąk, ko­rzystania z toalety, ubierania się i rozbierania. Im dziecko jest bardziej sa­modzielne, tym łatwiej mu dostosować się do nowych warunków.

6. Ubranie dziecka musi być wygodne i nie może sprawiać kłopotów. Unikaj spodni na szelkach lub z trudnymi do odpięcia guzikami. Rękawy swetra lub bluzki muszą być łatwe do podciągania. Buty i kapcie najlepsze są bez wiązania lub zapinane na rzepy (chyba że są to buty ortopedyczne, zazwy­czaj wiązane).

7. Czas pobytu małych dzieci w przedszkolu nie powinien być długi. Jeżeli to możliwe, w pierwszych dniach odbieraj dziecko po obiedzie. Do tak dużej zmiany warto przyzwyczajać powoli. Małe dziecko szybko się męczy, zwłasz­cza kiedy ma dużo wrażeń.

8. Uwaga! Nie spóźniaj się z odbieraniem - jeżeli obiecałaś, że przyjdziesz wcześniej, dotrzymaj słowa.

9. Pożegnanie powinno się odbywać bez pośpiechu, ale jednocześnie bez zbędnego przedłużania samego momentu rozstania. Nie odpro­wadzaj dziecka w ostatniej chwili, kiedy zostało ci tylko piętnaście mi­nut na dojazd do pracy. Maluch powinien mieć trochę czasu na pożegna­nie się z tobą. Jeśli nie możesz wejść z nim do sali, posiedźcie razem kilka minut w szatni, a potem oddaj go pod opiekę wychowawczyni, pożegnaj się i wyjdź.

10. Nie oszukuj dziecka! Jeśli obiecałaś, że będziesz z nim w przedszkolu, dopó­ki się nie przyzwyczai, to nie wymykaj się z sali, gdy maluch się bawi. Następ­nym razem nie uwierzy. Kiedy wiesz, że musisz wyjść z przedszkola, uprzedź o tym dziecko, a jeśli trudno mu się z tobą rozstać, poproś o pomoc nauczy­cielkę. Czasem nieuchronne jest przytrzymanie dziecka, które płacze i wyry­wa się. Zapewne serce będzie ci się krajało, ale możesz być pewna, że gdy wy­chowawczyni przytuli małego i zapewni go, że mama wróci po obiedzie - łzy szybko obeschną.

11. Dziecku będzie raźniej, jeśli weźmie z domu ukochaną przytulankę. Czasa­mi wystarczy, że maluch będzie miał przy sobie coś, co pachnie mamą i do­mem, to stwarza poczucie bezpieczeństwa.

12. Dziecko ma prawo płakać. W ten sposób wyraża swój smutek, wyładowuje napięcie, jakie w nim narosło. Jeżeli płacze w domu, w przedszkolu, po pro­stu przytul je, powiedz, że je bardzo kochasz, że też będziesz za nim tęskni­ła, że przyjdziesz po nie zaraz po pracy.

13.  Jedną z najważniejszych rzeczy, które powinnaś robić nie tylko wtedy, gdy dziecko idzie do przedszkola, ale wtedy w sposób szczególny, to jak naj­częstsze zapewnianie go o twojej miłości. Jedną z podstawowych potrzeb człowieka jest potrzeba bezpieczeństwa, a zaraz za nią przynależności i mi­łości. Te dwie potrzeby mogą być w niedostatecznym stopniu zaspokajane, zwłaszcza gdy dziecko większość dnia przebywa w przedszkolu. Słowa „ko­cham cię”, „będę tęskniła”, powinny być obecne w codziennym życiu. Bardzo ważne są pieszczoty, pocałunki, szczęście i podziw malujący się na twarzy ro­dzica, gdy patrzy na dziecko. Ono powinno czuć, widzieć i słyszeć, że jest kochane.

Polecamy książkę Frield J.: Moje dziecko idzie do przedszkola. Poradnik dla ro­dziców. Kielce, Jedność, 2001.